Το ομότιτλο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «ζωντανεύει» σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη, και μας μεταφέρει το κλίμα και την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής, στα μέσα του 19ου αιώνα. Το διήγημα αφηγείται την ιστορία της 50χρονης Σκεύως. Όταν μαθαίνει ότι ο γιος της (Σταύρος), ο οποίος έχει μπαρκάρει λοστρόμος προκειμένου να μαζέψει χρήματα για να ζητήσει σε γάμο την αγαπημένη του Ρηνιώ, είναι άρρωστος, η Σκεύω μεταμφιέζεται σε άντρα και γίνεται βαρδιάνος (φύλακας) στα σπόρκα (καράβια που βρίσκονταν σε καραντίνα εξαιτίας της χολέρας), προκειμένου να τον σώσει.
