W 1744 roku w Petersburgu cesarzowa Elżbieta jest bezdzietna i mianuje swojego siostrzeńca Piotra Fiodorowicza następcą tronu rosyjskiego. Ale urodził się w Prusach i ledwo mówił po rosyjsku. Elżbieta postanawia wydać go za mąż za księżniczkę, zamierzając zabrać przyszłego syna i wykształcić go na przyszłego cesarza. Elżbieta wybiera żonę dla swojego siostrzeńca, niemiecką księżniczkę Zofię Fryderykę Augustę von Anhalt-Zerbst-Dornburg. Zofia Fryderyka ma nadzieję znaleźć szczęście w dalekiej i obcej krainie, ale staje w obliczu intryg i spisków rosyjskiego dworu cesarskiego, obojętności męża i planów cesarzowej. Dziewczyna przyjmuje imię Katarzyna Aleksiejewna (Jekaterina) i stara się uratować siebie i swoje dzieci przed niebezpieczeństwem, ponieważ cesarz Piotr III chce ją wyrzucić z pałacu.
